در روايت آمده است؛ که در جنگ خندق هنگامي كه امام علي (ع) مقابل جنگاور كفر و شرك «عمرو» قرار گرفت، با شمشير «عمرو» كه بر فرق سرش اصابت كرد، خون سر، تمام چهره و محاسن امام را رنگين ساخت. در حالي كه پيامبر با دستان مبارك خود فرق سر امام را پانسمان مي‌كرد و خون چهره گلگون او را پاك مي‌كرد، فرمودند

«علي جان! آن گاه كه شقاوت پيشه‌ترين انسان‌ها با شمشير ستم و تجاوز فرق همايونت را هدف قرار مي‌دهد. و محاسن شريفت را به خون سرت رنگين مي‌سازد من كجا هستم تا زخم سرت را چون امروز پانسمان كنم»

در وصف مولا علي همين بس كه به فرزند برومند خويش حسن در مورد قاتل خود فرمودند:

پسرم! با اسیر خود مدارا کن و با وی طریق شفقت و رحمت پیش گیر.

بجز از علی(ع) که گوید به پسر که قاتل من

چو اسیر توست اکنون، به اسیر کن مدارا

امام حسن علیه السلام عرض کرد: پدرجان! این ملعون، ضربتی سخت بر تو وارد کرد و دل های ما را به درد آورده است، با این حال دستور می دهی که با وی رفتاری مشفقانه در پیش گیریم؟

امام علی علیه السلام فرمود: فرزندم! ما اهل بیت علیهم السلام رحمت و مغفرتیم. پس وی را به آن چه خود می خوری، بخوران و به آن چه می آشامی، بیاشام. اگر من از دنیا رفتم، او  را قصاص کن ولی جسدش را به آتش مسوزانید و وی را مثله نکنید. زیرا از جدت رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که می فرمود: مثله نکنید، اگر چه سگ درنده باشد.

اما اگر زنده ماندم، خودم داناترم که با او چه رفتاری کنم و عفو وی را ترجیح می دهم. زیرا ما از اهل بیتیم که با گناهکاران در حق خویش، جز به عفو و کرم رفتار نمی کنیم.

دل را ز شرار عشق سوزاند علي(ع)

يک عمر غريب شهر خود ماند علي(ع)

وقتي که شکافت فرق او در محراب

گفتند مگر نماز مي خواند علي(ع)

((وجود آدم مي سوزه از اين همه جفا))

((التماس دعا))

.